Καλή... (τι επακριβώς;)
Θα βρει αντίκρυσμα η Ανάσταση και θα λάβουν νόημα οι ευχές, όταν οι πόλεμοι πάψουν, τα εργοστάσια που φτιάχνουν σφαίρες και βόμβες, τυπώνουν βιβλία με γνώσεις και ποιήματα, όταν το στάρι της γης μοιράζεται δίκαια σ' όλα τα στόματα, όταν οι θάλασσες του κόσμου έχουν μόνο ψάρια, φύκια και κοράλλια, όχι κουφάρια προσφύγων, όταν το απάνθρωπο μούτρο του κράτους όπου γης, δεσμώτη των λαών - προστάτη των εκμεταλλευτών και των τυράννων- οριστικά συντριβεί...
Θα βρει αντίκρυσμα η Ανάσταση και θα λάβουν νόημα οι ευχές, όταν η επιστήμη και τα επιτεύγματα της, υπάρχουν και λειτουργούν μόνο για την υγεία, την ευημερία και την προκοπή όλων των ανθρώπων, (το χώμα, τα κεραμίδια και οι καρποί της γης, ο αέρας, το φως, ο ήλιος και το νερό, για όλους φτάνουν, σοφά η φύση εποίησε)...
Θα βρει αντίκρυσμα η Ανάσταση και θα λάβουν νόημα οι ευχές, όταν ξεριζωθούν οι αιτίες και οι αφορμές του μίσους, καταστραφούν τα εργαλεία του πόνου, γκρεμιστούν οι πύργοι της βαρβαρότητας... Ποιός είναι κείνος που όρισε ο ένας στους εκατό, να κατέχει και να ορίζει τόσο πλούτο όσο έχουν μαζί οι ενενήντα εννιά; Ποιός Θεός έκανε τις τέτοιες κατανομές;
~~~
Ως τότε ο Γολγοθάς θα γιγαντώνεται, η ευχή της Ανάστασης θα είναι άλλοθι στολισμένο με κίβδηλη και ξεφτισμένη χρυσόσκονη υποκρισίας.
~~~
Αλητεύει πάλι ο νους μας... Και σήμερα και κάθε μέρα... Στους καταυλισμούς των προσφύγων, στα τρομαγμένα προσωπάκια των παιδιών, τα φοβισμένα μάτια των γονέων. Αλητεύει στη σκόνη του θανάτου που σκεπάζει τη Συρία, στη βαριά μυρωδιά που 'χουν τα σκλαβοπάζαρα στη Λιβύη, αλητεύει σ' όλης της γης τις φυλακές που σαπίζουν -μα αντιστέκονται!- αγωνιστές της ελευθερίας, του δίκιου, του αγώνα του καλού... Αλητεύει στα μπουντρούμια στην Τουρκία, στα πονεμένα χώματα στην Παλαιστίνη... Αλητεύει στα καμίνια στην Αφρική, -στα ψεύτικα χαλιά που κρύβουν τόση απανθρωπιά, τόση δυστυχία, τόση εκμετάλλευση, στους τόπους της ...πολιτισμένης Δύσης...
~~~
Αλητεύει ο νους μας, στα κελιά των φυλακών που μεγαλώνουν παιδιά μαζί με τις μαννάδες τους, στα παγκάκια και τα υπόγεια που θα κοιμηθούν κι απόψε, κι αύριο, και μεθαύριο οι τόσοι άστεγοι, αλητεύει στις ουρές της ελεημοσύνης και των σισιτίων, της ανεργίας και της απόγνωσης εκεί που συνωστίζονται παππούς κι εγγονός χέρι-χέρι...
~~~
Λιγοστεύει ο αέρας κι ο ήλιος από μοναχός του δεν σηκώνεται... Προφήτεψε ο ποιητής, το μέλλον έχει λειψυδρία μεγάλη. Δακρύζουν οι αιώνες και η ιστορία μας περιγελά... Μας περιγελούν και οι αγέννητοι που ίσως δεν προλάβουν ούτε τη γέννα τους.
~~~
Να ευχηθώ τι επακριβώς;
(Η επανάσταση, μπερδεύτηκε στην πολυκοσμία, στις αγορές της Δύσης και στα παζάρια της Ανατολής...)
Κι αν κάπου αχνοφέγγει μια ελπίδα, σε κάποιο τοίχο ασβεστωμένο από τρελλούς, ας την ζεστάνουμε με όσο χνώτο μας έμεινε... Είναι λέει άνοιξη, μα έχει κρύο πολύ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου