Του Νίκου Ι. Κωστάρα
Ο Yιος του ανθρώπου είναι η ενσάρκωση του πόνου που οδήγησε στον θρίαμβο. Η διαλεκτική ζωής και θανάτου. Από τον Γολγοθά στην Ανάσταση. Χωρίς σταύρωση δεν έρχεται Ανάσταση. Έπρεπε να υπάρχει αυτός ο πόνος, αυτή η Σταύρωση, διαφορετικά θα ήταν αδύνατη η σωτηρία του Ανθρώπου. Από τον πόνο στην Αγάπη. Η Αγάπη έρχεται από ψηλά. Είναι αυτή η σταυρωμένη, που κατεβαίνει στον Άδη, ανοίγει τους τάφους, ξυπνάει τους νεκρούς, καταργεί την κατάσταση του χωρισμού, της εγωπάθειας, την εγωκεντρικής μόνωσης. Ο κύκλος των παθών του Κυρίου έκλεισε με τον Τάφο του. Ο άδειος τάφος του Χριστού έγινε το ανεξάντλητο κεφαλάρι θείας ζωής και αθανασίας. Από το κενό μνήμα Του ανέβλυσε μια καινή ζωή με νέες εντολές και ηθικές αξίες.
Η χριστιανική ζωή έφερε μαζί της την ανακατάταξη στο σύστημα και τον πίνακα των αξιών και στη θέση της δικαιοσύνης τοποθέτησε την Αγάπη. Η δικαιοσύνη για τους αρχαίους Έλληνες υπήρξε η σπουδαιότερη αρετή. Η Αγάπη για τους Χριστιανούς, «αδελφούς εν τω Κυρίω» θα γίνει ο γνώμονας που θα ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Η Αγάπη είναι ο θεμελιακός νόμος της ζωής και εκφράζει την ουσία του Χριστιανικού λόγου, την ουσία της νέας θρησκείας με την οποία ο άνθρωπος απελευθερώνεται από την ένδεια της ατομικότητας με την μετάβαση από το άτομο στο πρόσωπο. Η ζωή μας δεν είναι ζωή του ερπετού που σέρνεται στο χώμα και γλύφει λάσπη, για να συνθλιβεί αργά ή γρήγορα κάτω από το βαρύ πέλμα του πανδαμάτορα χρόνου. Είναι η ζωή του ουρανοδρόμου αετού, του αναστημένου πιστού, που χαίρεται τις φωτόλουστες κορυφές.
Η Ανάσταση του Χριστού έγινε το κλειδί ερμηνείας της παγκοσμίου ιστορίας, το κριτήριο κατανοήσεως της ζωής και του κόσμου. Η Ανάσταση δίνει νόημα σε όλη την ύπαρξη του ανθρώπου, προσδιορίζοντας την έννοια της ύπαρξεως. Η Ανάσταση δεν υπήρξε Ελπίδα που μεταβλήθηκε σε βεβαιότητα μα βεβαιότητα από την οποία απέρρευσαν κάθε λογής ελπίδες. Και αυτό επειδή θεωρήθηκε παρέμβαση του Θεού στην Ιστορία.
Η Ανάστασή Του ήρθε ως ζωοποιό μήνυμα στην ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου. Ολόκληρη η φύση αλλάζει, μεταμορφώνεται. Το κάθε τι παίρνει άλλο νόημα. Είναι υπερδύναμη. Η φυγάδευση της απελπισίας. Υπάρχει Ελπίδα! Μπορεί να ζούμε σε ζωές δύσκολες και απάνθρωπες. Όμως αν το γεγονός της Αναστάσεως το βιώσουμε ως καθαρτήριο-πνευματικό γεγονός, τότε τίποτε δεν χάθηκε. Με το πνεύμα ελεύθερο μπορούμε να περάσουμε από το σκοτάδι στο φως. Για έργα ειρήνης και αγάπης. Τούτο μας διαμηνύει η θυσία του Θεανθρώπου και η Ανάστασή του: «Ειρήνη υμίν» «Εγώ ειμί η Ανάσταση και η ζωή».
Η Ανάσταση έρχεται, πάντα μέσα από την καταιγίδα του πάθους και των παθών. Πάθος, Θάνατος, Ανάσταση. Η Ανάσταση του Θεανθρώπου πέρα από την θρησκευτική μεταφυσική της έννοια, οδηγεί την ανθρώπινη σκέψη στην πίστη και την ελπίδα. Κρύβει μέσα της την ανάγκη της διαρκούς αναβαπτίσεως του καθενός μας να ξεπεράσει πάθη, δοκιμασίες σε καιρούς χαλεπούς, γιατί η κοινωνία μας σήμερα είναι σαφώς κοινωνία «απουσίας», χωρίς στόχους και ιδανικά.
Για μας τους Έλληνες, η βαθύτερη έννοια και εορτή της Αναστάσεως συνδέθηκε άρρηκτα με την ανάσταση του Γένους από τον μακραίωνα σκληρό αγώνα, προσθέτοντας στο Χριστός Ανέστη «Και η Ελλάς ανέστη». Και σήμερα είναι η μοναδική άγκυρα σωτηρίας για τους ταραγμένους και τρικυμισμένους καιρούς για την διατήρηση της Ελληνορθόδοξης κληρονομιάς μας και το ανέβασμα του Ανθρώπου.
Ο Αναστάς Κύριος γίνεται παρηγορητής και η πηγή της ζωής. Ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος θεμελιώθηκε στην θανάσιμη αγωνία ενός Εσταυρωμένου. Και όμως ποτέ ο άνθρωπος, ιδιαίτερα ο νέος, δεν αισθάνθηκε τον εαυτό του τόσο μόνο, τόσο προβληματισμένο, τόσο αβοήθητο όσο στην αλλοτριωμένη εποχή της αδιαφορίας και ζητά την φώτισή του για μια παγκοσμιοποίηση της αγάπης και της ανθρωπιάς, φωτισμένος μέσα στο φως της Αναστάσεως.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Νίκος. Ι. Κωστάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου