Εις Μνήμη Αθηνάς Τσαρμποπούλου - Αϊβαλή
Σαν σήμερα πριν δύο χρόνια, στις 10 Οκτωβρίου 2010, έφυγε πλήρης
ημερών από κοντά μας η αγαπημένη μας μάνα, γιαγιά και θεία η Καρυτινιά
Αθηνά Τσαρμποπούλου - Αϊβαλή. Ευτύχησε να ζήσει κοντά στο σύντροφο της
ζωής της Σταύρο Αϊβαλή από το Ελληνικό Γορτυνίας τα δύσκολα χρόνια μετά τον
πόλεμο τόσο στην Καρύταινα που ξεκίνησαν την έγγαμη ζωή τους στο σπίτι
στον πάνω μαχαλά κάτω από τον Προφήτη Ηλία, όσο και αργότερα στην Αθήνα.
O μικρός Παναγιωτάκης, το πρώτο παιδί της
οικογένειας, ήρθε στη ζωή τον Οκτώβρη του 1955 και μεγάλωσε με το γάλα μιας
κατσικούλας και την παρέα του Λέοντα που ήταν ένα πανέμορφο και έξυπνο κουτάβι. Τρία
χρόνια μετά ήρθε ο Πέτρος, λίγο αργότερα
ο Κωστάκης και αρκετά χρόνια αργότερα ο Παρασκευούλης, όπως άρεσε στην κυρά Αθηνά
να τον αποκαλεί, καθώς είχε πάρει το όνομα της αγαπημένης της αδελφής Παρασκευής,
που μέσα στις δύσκολες μέρες της γερμανικής κατοχής έφυγε από την ζωή στα
δεκαοχτώ της χρόνια, κάπου στην Καρδίτσα, όπου είχε πάει να μάθει την τέχνη της
τυπογραφίας μαζί με τα αδέλφια της Χαρίλαο και Παναγιώτη.
Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και το μοιραίο να χάσει και τον πατέρα
της τον μπαρμπα – Πέτρο, που τότε είχε έρθει από την Αμερική, σε ηλικία μόλις
60 ετών.
Στα χρόνια του μεσοπολέμου, όταν ακόμα η Αθηνά ήταν κοριτσόπουλο έπαιζε περισσότερο πετροπόλεμο
με τα αγόρια παρά με τις κούκλες με τα άλλα κορίτσια του χωριού. Τότε ήρθε και
ο μεγάλος αδελφός της, ο Παναγιώτης, λαβωμένος και ανάπηρος στο ένα πόδι από το
Μέτωπο της Αλβανίας. Ήρθε ως Ήρωας πολέμου που νίκησε τους Ιταλούς φασίστες.
Στην δεκαετία του ’50 ο νεαρός Σταύρος με ένα μικρό
μαγαζί στο παζάρι της Καρύταινας επισκεύαζε
παπούτσια και προσπαθούσε να βγάλει τον επιούσιο… αλλά μάταια γιατί ο
κόσμος έφτιαχνε μεν τα παπούτσια , αλλά
δεν είχε λεφτά να πληρώσει και έτσι, όταν τελείωσαν τα προκάκια και λοιπά υλικά,
έκλεισε το τσαγκαράδικο… και ήρθαν πιο δύσκολες μέρες.
Στην δεκαετία του ’60 έγινε η εσωτερική μετανάστευση στην Αθήνα. Τότε
ήθελε κανείς κοντά στις οχτώ ώρες ταξίδι μέσα από τον Αχλαδόκαμπο τους Μύλους,
το Άργος και βέβαια την κακιά Σκάλα που ήταν το πέρασμα για την πρωτεύουσα.
Στα μετέπειτα χρόνια ζώντας στην Αθήνα πάντα υπήρχε ο νόστος της επιστροφής στην Καρύταινα που γινότανε με αφορμή το
μάζεμα των ελιών για το ευλογημένο λάδι της χρονιάς ,αλλά και όταν έσπερνε
καλαμπόκι στο ποτιστικό η κυρά Αθηνά για επιπλέον εισόδημα.
Πολλά χρόνια μετά την δεκαετία του ’80, όταν πήγε να δει τα παιδιά
της στας Ευρώπας, πήρε μαζί της στο αεροπλάνο!!!! ένα ντενεκέ λάδι να πάει πεσκέσι στα παιδιά για να τρώνε ελληνικό
λάδι… αυτή ήταν η αγαπημένη μας μάνα που πάντα φρόντιζε για όλα και όλους. Και
βέβαια αν δεν καθόσουν και καλά σου έριχνε και ένα βρωμόξυλο για να την θυμάσαι…
Παρ’ όλα ταύτα ευτύχησε να δει τα οχτώ εγγόνια της και τα τρία
δισέγγονα από την συνονόματη εγγονή της Αθηνούλα του Κώστα.
Μανούλα μας, ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει δυο χρόνια
τώρα παρέα με τον μπάρμπα Σταύρο.
Τα παιδιά σου θα σε αγαπούν για πάντα,
Πάνος, Πέτρος, Κωνσταντίνος και Παρασκευάς
10 Οκτώβρη 2012
Δύο χρόνια μετά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου